Corona, Corona un nix as Corona

Nix, oober gornix is so as dat mool fröher weer. Soon oosigen lütten Virus, Corona heet dat, hett de Wölt, Dütschland un mien Dörp Freiborch fest in Grip. Farlich is dat Öös, kanns em nich sehen un wenn du em föhlen deist, is all tau loot. Dann büst krank un, wenn´t  ganz schlimm kummen dee, kanns dien Testament mooken - wenn du denn noch de Tied dorför finnst. 
Uns Politiker sünd all siet Weeken in höchste Alaambereitschaft. Jümmer mehr Lüe, ook hier in Landkreis hebt sick dat Coronavirus infangt un, wat veel slimmer is, ohne dat se dat wüss, verdeelt se em rund üm sick tau.  Nu is dat so wiet: De Kinner möt nicht meehr no School hin, Kita is dicht, no Stoots in Oederquart kanns ook nich mehr un ennig een Geschäft dröff nich mehr verkööpen.

Wat mookt bloots de Lüe, de Oobend för Oobend bi Harpain sit, ´n  Beer drinkt un in een dichte Wulk vun Tabakqualm klooge Ideen hebt, wo man mit all de Krisen vun düsse Wölt ümgeihen schall. Dor kanns wat hörn, oober dat is dann noch mool´n  anner Geschicht.  Wat förn`n  Akkewas!!!  Soziale Kontakte meiden?
Jo, wo verstoh ick dat denn?  Assoziale Kontakte dröff ick woohl noch, hebb de oober nich. 
Afstand holen, kann ick novolltrekken, dat Virus kummt jo ut Muul vun dien gegenöber.  Wo mook ick dat denn mit Waltraud Abbenseth, de mi meist bie´t Vertellen vun de negesten Norichten ut Dörp binoh in mien Ohr rinkrabbelt? 
Verstooht de dat richtich, wenn ick eer´n  Hinwies geeven do, op Diskretschionsafstand? Dor bün ick nu schoon bang, dat se mii noch dichter op´n Pelz rücken ward, wielddat se mi nich richtich verstoohn hett. Se hett dat joo mit de Ohrn, hört jo keen Piep un keen Papp.
Waltraud, so geiht dat nich! Oober solang se dat Virus nich hett, kann se mi dat ook nich in´t  Ohr puusten. Also dat Virusöös.
Is doch jümmer de bange Frooch, Waltraud, hest du dat Virus oder hest du dat nich? Wenn ick eehr froogen dee, secht se bestimmt, dat se keen Corona nich hett. Oober ohne Test kann se dat doch gornich weeten. Un no ergendwelke Symptome von den Virus kanns doch ook nich in de Reech vör de Kass froogen. Bi Waltraud möt ick so luut bölken, dat de Lütte Sylvia an de anner Kass an Achterutgang vun EDEKA sick verjoocht, wenn sie mi froogen hört, ob se Dünnpfiff oder Husten un Fieber hett. See, also nich Silvia, ick meen jo Waltraud.
Een Gedanke weer dat schon, dat ick eehr verkloor, dat se Afstand holln möt, wiel se tau de Risikogrupp hört. Se - un ick ook.  Tauminst een gooden Grund för een düchtigen Afstand. Ick meen dat Risiko för mie!
Un Waltraud? Wenn de keen Risiko is. Ook all´n poor Dooch öber 70 un de schnackt so veel, ook bannich veel dumm Tüch, jo, wenn dat keen Risiko is, wat denn?
Ick war eehr woll doch leever üm lütten Infektschionsafstand bitten, so rein profilaktisch will ick eehr mien Ansinnen verkloorn.

Eedeka! Man goot, dat wie den Looden noch hebbt. Annerswo gift dat schoon lang keen Looden mehr, in denn man sick´n Virus infangen kann. Dat is noch schlimmer as de Angst, dat du vörn in Looden geihst, ohne Virus, un kummst du achtern weller rut kanns man batz in Karanteen goohn. Also, tau eeten dröff wi jo jümmer noch inkööpen. Aptheek ook. Door dröf siet Sünnoobend nur noch twee Lüe tau sölbige Tied rin. De anner mööt buten op de Stroot töwen. Lütt beeten as fröher in de DDR.  Ick wüss dat jo noch nich, kumm dor hin, un keen steiht door? Waltraud! Watt´n Glück, hebb mie doch mool freut, düsse olle Schnabbeltante tau seen. De weet jümmer allns, wat in Dörp so löpt.

„Na Waltraud, gift wat för lau hier oder worüm steiht ji all buten?“ Statt tau antern, froocht se mie: „Oook´n büschen krank? Corona?“
De annern, twee Froonslüe ut Scheepdachhusen, un de Kuusentrekker vun Diek vergröttert batz eehrn Coronaafstand. Nur de Vadder vun de seuten Kinner ut Syrien blivt stoohn. Kann ween, dat he doov op de Ohrn is oder, glöv ick eher, he verstooht dat dütsche Wör Corona nich. Givt jo ook noch nich so lang.
Un dann seh ick ook dat Schild: „CORONA Schutz, nicht mehr als zwei Personen zur gleichen Zeit eintreten!“ Ook scheun, nu bruuk ick Waltraud nich mehr tau bemöten mit mien Frooch.  Hebb de Antwoort jo sülbig funnen.

Hüt is Moondach. Ick passeer de Apthek. Een fixn Blick rin in Looden. Keen een binn! Ne, nich dat ji nu denkt, dat ick een vun de unvernünftigen Hamsters op twee Been bin. Nee, dat jo nu nich. Oober wenn dor jüst nüms nich in Looden is? Viellicht doch mool furts rinkieken? Neesdroppen köpen? So as Vorrat, nur so´n ganz lütt beeten. Kannst jo nich weeten. Wenn de Infektschionskurve  wieter no booben klettert un all Coronapatienten miene Neesdroppen wüllt? Quatsch sech ick tau mie stünn oober schon vörn Tresen inne Apthek. Nu geev dat nich mehr veel tau öberlegen.
„Hebbt se Snuuvdooken ut Papier?“ fallt mie grood noch in. „Daut mie Leed, sünd all lang uut. Viellicht bi EDEKA. Versöcht se dat mool dor. Hüt Morn weern dor noch´n  ganzen Barch von Tempo. Hebb ick mie dor ook köft.“
Ick dann rööber no Edeka. Ick har jo ´n lang´n Zettel. Dat is nämlig so, dat wie wegen dat Risiko vun Corona versöcht nur noch jeden tweeten oder drütten Dach intauköpen. Mit hamstern as süks hett dat nix tau doon. Wi sind nich de klassischen Hamster, nee, wie sünd goor keen Hamster. Wieldat wie oober so tau seggen ööber Nacht tau een Hamsternation woorn sünd, rächt sick dat, wenn du nich mitmookst. Hüt geev dat tauminst mool weller Mehl in´t Regol. Een Kilo schall ick mitbringen. Brukt wie för Soßen taun andicken un öbermorn wüllt wie Appelpannkoken eeten. Dorför brukst du schon mool Mehl. Wat heb ick mi freut op den Appelpankoken, hier noch in EDEKA! 
Brot weer ut, steiht dor oober all weller in Gitterwoogen. Töft nur dorop, utpackt un insorteert tau warn. Lokuspapeer schall ick mitbringen. Steiht nu all siet twee Weeken jedet mool op´n Zettel. Jedet Mool! Un jedet Mool nix in´t  Regool. Un nu weller. Ulla hett noch secht: „Ganz wichtig, denk an Klopapier. Wi hebbt nur noch twee Rullen!“ Und, watt schall ick jau vertelln? Dat Regool is all weller lerich as´n ümstöt Woteremel. 
Süht ganz so ut, as weer nu, kort no denn nationalen Notstand de ganz private Notstand vun de Petersens vun Eschenhoff utbrooken is.  Man, man! Dor kummst du doch in`t Grübeln ööber hamstern. 
Hebbt wi wat falsch mookt? Ick meen mit dat Hamstern vun Lokuspapeer? 
Twee Rulln geiht fix tauenn!   Viellicht kann ick wat ööber Internet köpen? E-bay viellicht, neuwertig, Sofortkauf? 
Ick kum no de Kass!  Dor hebt se nu Striepen op denn Grund backt. Denk mool, dat du jümmer mit di un dien Woogen achter soon Striep stoohn schallst. Mookt schon Sinn in de Kris. Dat Virus as solket fallt nämlich doohl op´n Böön, wenn dat so bi een Meter rut ut dien Muul düst is. So heb ick dat tauminst verstoohn.
Also, ick steih dor un bin schon eenmool vörrückt un denn erkenn ick keen hier jüst vör mi steiht. Waltraud!
Se hett mi noch nich seehn. Mookt nix.  Vun achtern kumt Eva mit ehrn Woogen. Wi schnackt geern mool bien Inköpen. Un wie lacht ook geern mool. Ohne mie wat dorbie tau denken, frooch ick eehr, un ick swoer, dat weer as´n Jook meent: 
„Na Eva, hüt goornich an´t hamstern?“
Un denn antert se mit ernsten Blick:
„Ne, hüt nich, Lokuspapier is jo uut. Is ook goot so. Mien ganzen Huswirtschaftsruum is vullstopped mit Lokuspapeer. Willem wüsst dat nich, also mit all dat Lokuspapeer bi uns in´t Huus. He meen dat nur goot un hett an Fredach vun Aldi in Cuxhoben 8 Pack mitbröcht. De licht nu in`t Kinnerzimmer. Brukt wie jo nich mehr. Ick meen dat Kinerzimmer.“
Waltraud dreiht sick üm. „Moin tohoop!“
„Moin Waltraud.“
Un ick denn tau Eva: „Ick wull ook noch Lokuspapeer holen, wi harn nur twee Rulln in´t Huus. Un nu is dat all weller allns utverköfft!“
Se antert mit groote Oogen: „Nur twee Rulln? Wat hebt ji denn mookt all de letzten Weeken? Weet doch jeden een, dat man bi Corona oder so Lokuspapeer brukt. Annerwies sühst jo, wat passeert. Nur noch twee Rulln? Wie wüllt ji denn de Coronakris öberstoohn?“
 Jo, wo ward dat allns noch enn´?
Waltraud dreiht sick üm.
„Ick hebb all siet eene Week keen Lokuspapeer.“
Hört doch woll beeter as ick dacht hebb, de Olsch.
„Un, watt mookst du?“
Se wiest in eehrn Woogen. „Bild.“
Dor liggen dree Exemplare vun Bild. All vun hüt. „Waltraud du nimmst „Bild“ as Lokuspapier? Schniedst in lüütge Stücken? So as fröher?“
 „Jo. Ick hebb dor keen Problem mit. Wie harrn noch veele, veele Johr Zeitungspapier op ussen Padermang. Du hest´n Problem mit diene twee Rulln. Dor weet ick nix vun. Corona hin, Corona her. Dat dat hier in Edeka keen Klopapeer gift dat is keen Problem för mi.“
„Un worümm hest du dree Zeitungen köfft?“
 „Tschä, sühst jo wohin dat führt. Allns wat ick nich tweeschnippel kummt op´n Hümpel.“
„Und dann?“
„Dat warst du schon wies, wenn dat plötzlich ook keen „Bild“ mehr gift, wegen de Hamstermentalität vun de Lüe.“
„Na Waltraut,“ seggt de Deern an de Kass, „schall ick di morn dree Mool „Bild“ trüchleggen?“
Oh,oh, wo leevt wi bloot. Nu ward ook schon de Bildzeitung hamstert.

Coronatieden sünd schon ergendwie verrückte Tieden. De Not bringt uus all weller tohoop. Wie deelt dat Leed un de Freud. Buten op de Stroot blank mien Auto töft Eva. „Du,“ seggt se, „wenn dat mit de twee Rulln tauenn gohn is, loot de Finger vun de Bildzeitung. Du weetst jo wo du mi finnst. Een Packen Lokuspapeer künnt wi wohl entbeehrn.“

Tohuus hebb ick dann vertellt, dat dat Lokuspapeer uut weer as schon all de letzten Dach. 
„Un nu? Wat mook wi nu?“
„Nu köfft wi „Bild“ und wenn di dat nich gefallt, geiht wie no Eva un Willem.“
„Op Lokus?“
„Nee, nee. Oober dat sünd so welke?“
„Wat för welke?“ 
 „Du sühst dat nich op´n erstn Blick, hebbt jo ook keen dicke Backen.
 Oober de sünd Hamsters!“